Wat is het zuur-base-evenwicht en hoe kan ik dit herstellen?

Hier zijn de verschillende termen die worden gebruikt als het gaat om het zuur-base-evenwicht:

• Het concept van pH : DE ppotentieel vanHwaterstof is een maatstaf voor de activiteit van waterstof-H+-ionen in een oplossing (vaak water). De enzymatische activiteit van alle biochemische reacties van het lichaam is afhankelijk van deze pH. Het bereik is 0 tot 14; 7 is een neutrale pH. Beneden de 7 is de pH zuur, terwijl deze basisch is als de waarde groter is dan 7. Daarom, als we spreken zuurhebben we het over een donor van H+ (waterstof)ionen. Omgekeerd, een baseren accepteert H+-ionen uit zuren door in ruil daarvoor een OH-(hydroxyl)-ion vrij te geven. Daarom praten we over een koppel zuur-base.

• De pH van het lichaam : Deze verschillen afhankelijk van hun locatie. De pH van bloed is bijvoorbeeld enigszins alkalisch (tussen 7,35 en 7,45); de urine-pH ligt tussen 4,5 en 8 en de lever-pH tussen 7,6 en 8,6. Wat dit betreft, de pH van de maag is bijzonder, deze bevindt zich tijdens de vastenperiode tussen 5 en 7. De aankomst van voedsel tijdens de prandiale periode leidt er echter toe dat de afscheiding van zoutzuur de pH van de maag verlaagt. 2! pH-variaties zijn dus terugkerend en normaal, maar mogen de referentiebereiken niet overschrijden. Als de pH van het bloed buiten deze grenzen varieert, hebben we het inderdaad over bloedacidose waarvoor dringende medische aandacht nodig is. Zorg ervoor dat u niet verwart met l'weefselacidosedit is een pathologische aandoening die wordt veroorzaakt door het onvermogen van het lichaam om overtollig H+ te compenseren. Dit laatste heeft gevolgen voor het lichaam op enzymatisch en cellulair niveau. Als we het bovendien hebben over een onbalans in het zuur-base-evenwicht, is weefselacidose de oorzaak.

• Een verzurende voeding : Het is een voedingsmiddel dat tijdens de afbraak door het lichaam veel zuren produceert. Het verlaagt daarom de pH tussen 0 en 7. Eiwitten genereren bijvoorbeeld meerdere zuren (zoutzuur, fosforzuur, zwavelzuur, urinezuur, enz.) tijdens hun metabolisme. Voedsel dat rijk is aan eiwitten, zoals kaas en vlees, zal dus verzuren, ook al hebben ze geen zure smaak.

• Een basisch makend/alkaliserend voedingsmiddel : Deze termen zijn gelijkwaardig. Deze voedingsmiddelen verhogen de pH tussen 7 en 14 terwijl ze worden afgebroken. Daarom zullen de alkaliserende voedingsstoffen na ontbinding van dit voedsel bicarbonaten vormen waardoor de H+-ionen van de zuren worden geaccepteerd, zodat de pH weer normaal wordt.

• Een zuur voedsel : Het is een voedingsmiddel met een zure pH voordat het het lichaam binnendringt. Het lichaam zal de zuren echter neutraliseren om de basen vrij te maken. Als gevolg hiervan heeft citroen een zure pH en een zure smaak, maar is het alkaliserend.

• Een alkalisch voedsel : Net als zuur voedsel is het een voedsel dat een alkalische pH heeft voordat het in het lichaam terechtkomt. Dit betekent echter niet dat het een alkaliserend voedsel is zodra het wordt gemetaboliseerd.

• PRAL-index (Ppotentieel Renal Acid Load): Deze index is opgesteld door Thomas REMER en Friedrich MANZ en maakt het mogelijk om een ​​verzurende of alkaliserende status toe te kennen aan een voedingsmiddel zodra het door het lichaam wordt gemetaboliseerd. Het wordt gemeten in mEq/100 g en evalueert de zuurgraad van een voedingsmiddel op basis van het eiwit- en mineraalgehalte. Eenmaal geëvalueerd, krijgt het voedsel een resultaat dat bepaalt of het verzurend, bijna neutraal of alkaliserend is. De bereiken zijn als volgt: als de PRAL-index dat is minder dan -3het voedsel zal alkaliserend zijn; tussen -3 en +3, zal het voedsel als neutraal of bijna neutraal worden beschouwd; als hij dat is groter dan +3, het voedsel zal verzuren.

Een verstoord zuur-base-evenwicht houdt verband met een overmatige inname of productie van zuren. Verschillende factoren, zoals stress, overwerk, gebrek aan slaap en moderne diëten, die te rijk zijn aan zuurvormende voedingsmiddelen, dragen bij aan de verzuring. We spreken van acidose als het lichaam de overtollige zuren niet meer kan compenseren. De geproduceerde zuren hebben inderdaad een base nodig om in balans te zijn en om via de urine te kunnen worden geëvacueerd.

Laten we het voorbeeld nemen van een basisvormende voedingsstof zoals calcium. Het lichaam demineraliseert de botten om calcium terug te winnen, zodat het het H+-ion van een zuur accepteert. Nadat calcium zijn negatieve OH-hydroxylion heeft gegeven in ruil voor dit positieve H+ waterstofion, wordt het een afval dat moet worden afgevoerd omdat het niet langer dezelfde structuur heeft. Op deze manier wordt het gebruikte calcium naar de lever getransporteerd waar het als afvalstof wordt herkend. Hierna wordt het naar de nieren gestuurd om via de urine te worden geëvacueerd.

De productie en aanwezigheid van zuren in het lichaam is een normaal verschijnsel. Bij een normaal metabolisme worden H+-ionen geproduceerd in de vorm van vluchtige (zwakke zuren) of niet-vluchtige (sterke zuren) zuren en CO2. Bij cellulaire oxidatie van voedingsstoffen ontstaan ​​grote hoeveelheden CO2. Het hepatische katabolisme van aminozuren genereert sterke zuren (zwavelzuur en fosforzuur). Deze H+-ionen worden geneutraliseerd door drie belangrijke regulerende systemen:

• DE botbuffersystemen : Een bufferstof is een koppel bestaande uit een zwak zuur en zijn geconjugeerde base. Daarom levert de botreactie calciumcarbonaat en bicarbonaat om de H+-ionen van de zuren te neutraliseren. 

• De ademhalingssysteem via de longen : De longen gebruiken bicarbonaat (HCO3-) dat door de nieren wordt gegenereerd om H+-ionen in de vorm van CO2 te neutraliseren. Deze laatste zullen worden geëvacueerd door middel van ventilatie.

• De niersysteem via de nieren : De renale respons van netto-uitscheiding van zuren via de urine treedt na enkele dagen op. 

De huidige levensstijl en voeding zijn de bron van overmatige inname van verzurende voedingsmiddelen. Als gevolg hiervan is de regelsystemen kunnen dat wel jammer genoeg overweldigd worden door deze overmaat en dit leidt tot een ophoping van zuren in het bloed en CO2 in de luchtwegen. Het is wanneer deze systemen overweldigd worden dat het lichaam uit balans kan raken. Deze accumulatie zal resulteren in metabole acidose. Zorg ervoor dat u “zuurgraad” en “metabole acidose” niet met elkaar verwart. Zuurgraad houdt verband met het concept van de pH en de verschillende pH-niveaus van het lichaam, terwijl metabole acidose verband houdt met de overmatige productie van zuren en het overlopen van buffersystemen. Na deze accumulatie zullen de door de basen geneutraliseerde zuren worden afgezet in kwetsbare gebieden, waardoor een "celvervuiling".

Metabole acidose leidt tot een ontstekingsomgeving die leidt tot hoge risico's op ontstekingen, die alle organen, weefsels, cellen en enzymatische systemen aantasten. Zorg ervoor dat u het niet verwart met de tekenen van bloedacidose, omdat er niet noodzakelijkerwijs specifieke symptomen van acidose zijn. Zij evolueert bij laag geluidsniveau zonder zichtbaar te zijn of te worden gemeten door routinematige analyses. Deze omvatten bijvoorbeeld ochtendzwakte, slaapproblemen, obstipatie, spierpijn in nek en schouders, migraine of verlies van enthousiasme. Weefselacidose verstoort inderdaad het functioneren van het lichaam op verschillende niveaus:

• Enzymatisch.

• Stof : het tast weefsels aan, bevordert ontstekingen en vergemakkelijkt virale of microbiële infecties.

• Bonig en articulair : het demineraliseert weefsels door mineralen te mobiliseren om zuren te neutraliseren. Deze demineralisatie leidt tot osteoporose (wat te eten bij osteoporose?) en gewrichtspijn, of zelfs artrose (wat te eten bij artrose?).

• Gespierd : de aanval op de weefsels veroorzaakt spierzwakte, frequente spierpijn, pijn, maar ook tendinitis (wat te eten bij tendinitis?).

• Immuun : het verzwakt de afweer van het lichaam. De actoren van het immuunsysteem worden inderdaad beïnvloed door zuuragressie en demineralisatie.

• Vasculair : afzettingen in kwetsbare gebieden veroorzaken sclerose en vergemakkelijken het optreden van urine- en galstenen, evenals hypertensie.

Laaggradige metabole acidose is een realiteit dieet is cruciaal om dit te voorkomen. Het heeft een directe invloed op het zuurstoftransport en de celvoeding en leidt tot een verzwakking van de enzymatische activiteit. Op de lange termijn en met het ouder worden kan metabole acidose de oorzaak zijn van vele ziekten zoals artrose en osteoporose, maar ook van stofwisselings- en hartstoornissen (overgewicht, cholesterol, hoge bloeddruk, diabetes, schildklieraandoeningen).

Dieet speelt een preventieve rol in het zuur-base-evenwicht. Het moderne dieet is inderdaad te rijk aan verzurende voedingsmiddelen en niet rijk genoeg aan alkaliserende voedingsmiddelen. Volgens sommige onderzoeken zou ieders dieet gemiddeld 30% verzurende voedingsmiddelen en 70% alkalische voedingsmiddelen moeten bevatten om het zuur-base-evenwicht te herstellen. Voeding helpt inderdaad voorkomen dat de regulerende systemen van het lichaam worden overweldigd door overmatige inname of productie van zuren. Bovendien maakt het het tegelijkertijd mogelijk verminder het ontstekingsgebied veroorzaakt door de zuurgraad van het lichaam, dankzij de vermindering van zure voedingsmiddelen of de matiging van hun impact door de toename van alkaliserende voedingsmiddelen. Om dit te doen, moet u verwijzen naar de PRAL-index (Ppotentieel Renal Acid Llast). Het maakt het mogelijk voedingsmiddelen te classificeren op basis van hun verzurende of alkaliserende werking zodra ze door het lichaam worden gemetaboliseerd.

• Zuurvormende voedingsstoffen via de productie van organische zuren: eiwitten (zwavelhoudende aminozuren induceren productie van zwavelzuren), de chloor (zoutzuur), zwavel (zwavelzuur) en fosfor (Fosforzuur).

• Basificerende voedingsstoffen via de productie van bicarbonaationen (HCO3-): de potassium (K+), de calcium (Ca2+) en de magnesium (Mg2+).

Sport is een activiteit die vooral de productie van organische zuren verhoogt melkzuur (via de verbranding van koolhydraten en lactaten). Daarom wordt aanbevolen om na een sportactiviteit een zeer alkaliserende maaltijd te nuttigen. Het zal daarom nodig zijn om over te stappen op zetmeelrijke voedingsmiddelen zoals aardappelen en kastanjes, maar ook op groenten en fruit. De aanwezigheid van voedselbronnen met eiwitten zal nog steeds verstandig zijn, aangezien aminozuren essentieel zijn in de herstelprocessen van spieren en weefsels. Het wordt daarom aanbevolen om eieren en zuivelproducten (met name natuurlijke yoghurt) te consumeren, die het beste worden verdragen. Dit specifieke geval is een goed voorbeeld van het voordeel van het oordeelkundig combineren van verzurende voedingsmiddelen en alkaliserende voedingsmiddelen om naar evenwicht te streven, zonder het risico te lopen essentiële voedingsstoffen zoals aminozuren te missen.

Voedingsmiddelen worden geclassificeerd op basis van hun PRAL-index om hun verzurende of alkaliserende werking te bepalen zodra ze door het lichaam worden gemetaboliseerd. Voor een eenvoudige visuele weergave hebben we bepaalde voedingsmiddelen in 4 categorieën ingedeeld: zeer verzurend, licht verzurend, licht alkalisch en zeer alkalisch. Bovendien hebben alleen water en oliën een neutrale PRAL-index van 0.

Met het dieet kunt u gedurende 24 tot 48 uur streven naar een evenwicht tussen verzurende en alkaliserende voedingsmiddelen. U hoeft zich daarom geen zorgen te maken als het voedsel tijdens een maaltijd te zuur is. U moet er echter rekening mee houden dat u de rest van de dag op een alkaliserende manier moet eten. Dit geldt ook voor een dag die te zuur is. In dat geval is het aan te raden uw borden de volgende dag te alkaliseren. De consumptie van verzurende voedingsmiddelen is dat inderdaad normaal en gunstig voor het lichaamtoch verdient het de voorkeur om deze consumptie van alkaliserende voedingsmiddelen te begeleiden streven naar evenwicht.

Ontbijt :

• 1 kopje koffie of 1 kopje thee
• Eén of twee sneetjes volkorenbrood
• Een advocaat

Lunch :

• Kip kotelet
• Bruine rijst met kurkuma
• Spinazie
• Een natuurlijke yoghurt

Snack :

• Macadamia noten
• Een appel

Diner :

• Omelet met uien en peterselie
• Bakbananen
• Broccoli
• Stuk camembert

Het antwoord is nee, of in ieder geval niet helemaal. Met de urine-pH-strip kunt u de zuurgraad inderdaad alleen op een bepaald moment zien, maar niet op de lange termijn. Verder de resultaten kan vervormd zijn als onderdeel van het innemen van medicijnen (aspirine, corticosteroïden) of in het geval van een pathologie zoals blaasontsteking (wat u moet eten als u een urineweginfectie heeft), hyperurikemie of diarree. Het verband tussen urine en overtollige zuren is ook indirect, omdat uw lichaam, ondanks urine met een normale pH, moeite kan hebben om zuren af ​​te voeren.

Als deze omstandigheden echter worden uitgesloten, kan dit wel onderdeel zijn van de diagnose. Inderdaad, ook al is het diagnostisch vermogen tegenwoordig erg ingewikkeld, toch kan acidose op dit niveau worden geschat klinisch (via de PRAL-index) en op niveau biologisch via meting van de pH van de urine, de netto zuuruitscheiding, de natrium/kaliumverhouding en de anion gap. Dit laatste wordt gedefinieerd als het verschil tussen de som van positieve ionen (kationen) en negatieve ionen (anionen) in bloedplasma.

Daarom is het mogelijk om het uit te voeren, maar met inachtneming van een zeer specifiek protocol om objectief te kunnen zijn. U moet eerst de pH meten op de tweede urine van de ochtend aangezien de eerste niet objectief een zuur terrein weerspiegelt. 's Nachts sorteert het lichaam namelijk de afvalstoffen die 's ochtends met de eerste urine worden afgevoerd. Vervolgens worden de resultaten afgelezen met behulp van een pH-indicatorpapier dat van kleur verandert afhankelijk van de pH van de urine waarin het is gedrenkt. Het wordt aanbevolen om dezelfde handeling te herhalen vóór de lunch en het diner. De pH van de urine wordt als normaal beschouwd voor waarden tussen 6,5 en 7,5. Beneden een pH van 6 spreken we van zure grond. Het is optimaal om deze urinetesten over een periode van 4 tot 5 dagen uit te voeren, en idealiter over een week. Op deze manier is het mogelijk om een ​​visie te krijgen, zeker indirect, maar acceptabel, op het zuur-base-evenwicht.

Om op dit punt af te ronden: de beste manier om te weten of u in een zuur-base-onevenwicht verkeert, is door dit te doen inhoud van het bord. Alleen u kunt weten of uw dieet een vector is van een zuur-base-onevenwicht, en we hopen u te hebben geholpen met onze lijsten op de verzurende voedingsmiddelen en de alkaliserende voedingsmiddelen.