Wat moet je eten als je lactose-intolerantie hebt?

Lactose is een koolhydraat, en meer in het bijzonder een disacharide, samengesteld uit een glucosemolecuul gekoppeld aan een galactosemolecuul. Het komt uitsluitend voor in melk en zijn derivaten (yoghurt, kaas, gebak, ijs, bepaalde dranken, kant-en-klaarmaaltijden, sauzen). Het is een van de ‘fermenteerbare suikers’, ook wel ‘FODMAP’s’ genoemd (Fermentable Oligosaccharides Disaccharides Monosaccharides and Polyols). Lactose doet mee het evenwicht van de darmflora omdat darmbacteriën het omzetten in melkzuur. Deze zuurgraad veroorzaakt een licht antiseptisch effect.

Om geabsorbeerd te worden, moet deze disacharide verteerd worden door een enzym, lactase (bèta-galactosidase), waarbij galactose en glucose vrijkomen. Deze galactose is essentieel voor de vorming van galactocerebrosiden, die essentieel zijn in de hersenen van het kind. Dit is de reden waarom lactase in hoge mate tot expressie komt in de dunne darm van het kind. Lactase is ook zeer aanwezig bij zuigelingen vanwege de borstvoeding, omdat moedermelk zeer rijk is aan lactose. Zijn uitdrukking is genetisch geprogrammeerd om te verminderen bij de meeste zoogdieren in de kindertijd, vooral omdat het niet de bedoeling is dat vanaf deze periode borstvoeding wordt voortgezet.

Lactose-intolerantie kan worden verward met koemelkeiwitallergie (CMPA).

• Koemelkeiwitallergie (CMPA) : het is het gevolg van een abnormale reactie van het immuunsysteem op koemelkeiwitten. Het komt vooral voor bij jonge kinderen. Het wordt gemedieerd door immunoglobuline E (IgE), wat de directe vorm van de allergie is, of niet gemedieerd door IgE (vertraagde vorm). Dit veroorzaakt allergische symptomen die kunnen variëren van huiduitslag tot anafylactische shock. Het kan ook spijsverteringsklachten veroorzaken, zoals diarree en braken, en daarom wordt het verward met lactose-intolerantie. De diagnose wordt gesteld via de Priktest, mini-allergeenafzettingen op de onderarm om te zien of er sprake is van een allergische huidreactie of niet.

• Ernstige lactose-intolerantie of alactasia : in tegenstelling tot allergieën is er bij intolerantie geen sprake van een reactie van het immuunsysteem; het is eerder een enzymatisch probleem. Lactose-intolerantie wordt gedefinieerd als (spijsverterings)ongemak dat verband houdt met de consumptie van lactose die het eigen vermogen tot vertering en tolerantie te boven gaat. Deze intolerantie is te wijten aan alactasia (totale of vrijwel afwezigheid van lactase) waardoor lactose niet optimaal kan worden verteerd. De diagnose maakt meestal gebruik van a lactose-consumptietest. Over het algemeen wordt een dosis van 20 g lactose op een lege maag gegeven (overeenkomend met een halve liter melk). met meting van uitgeademde waterstof. Hoe hoger het uitgeademde waterstofniveau, hoe minder efficiënt de vertering van lactose is.

• Gedeeltelijke lactose-intolerantie of hypolactasie : dit is de belangrijkste bron van verwarring bij ernstige lactose-intolerantie. Weinig patiënten hebben inderdaad een echte (ernstige) lactose-intolerantie, maar hebben vaak hypolactasie (matige intolerantie). Het wordt gekenmerkt door de afname van de lactase-activiteit die genetisch geprogrammeerd is tot de leeftijd van 8-12 jaar, na de neonatale periode en na het geven van borstvoeding. Er wordt geschat dat 70% van de volwassen bevolking hypolactasie heeft, wat vaak asymptomatisch is. Er zijn ook gedeeltelijke vormen van intolerantie, bijvoorbeeld na een episode van gastro-enteritis.

Als er een hoeveelheid lactose wordt ingenomen die groter is dan de tolerantiedrempel, wordt deze niet verteerd. Het oefent dus een osmotisch effect uit in de dunne darm (waterophoping en acute osmotische diarree) en kan de dikke darm bereiken, waar het door de microbiota wordt gefermenteerd via de productie van vluchtige vetzuren en gassen (H2, CO2, methaan). Dit resulteert in een opgeblazen gevoel en buikpijn. Deze pathogenese komt veel voor bij FODMAPs en daarom kan lactose-intolerantie ook verward worden met FODMAP-intolerantie.

In de meeste gevallen van lactose-intolerantie spreken we liever hypolactasie wat een echte onverdraagzaamheid. Veel verkeerde benamingen zorgen er echter voor dat we over lactose-intolerantie spreken, en vaak ten onrechte. Gemiddeld worden symptomen van een opgeblazen gevoel opgemerkt bij inname van ongeveer 12 g lactose (240 ml melk). In dit geval wordt het aanbevolen om te voorkomen dat u alleen melk drinkt, omdat kazen en yoghurt over het algemeen goed worden verdragen in gevallen van hypolactasie. Yoghurt levert zijn eigen lactase dankzij de melkbacteriën en kazen bevatten vrij weinig lactose. In zeldzame gevallen is er echter sprake van een totale alactasie, waar de aanwezigheid van lactase zeer laag is, of zelfs nul, en waar strikte uitsluiting van lactose is onvermijdelijk. Dit laatste verwijst naar ‘echte intolerantie’, ook wel ernstige intolerantie genoemd.

In de meeste gevallen klagen patiënten:

• korte termijn : buikpijn, diarree, braken, oedeem en gasvorming in de uren na inname van melk.

• middellange termijn : gewichtsverlies of gewichtsstagnatie.

Malabsorptie van een kleine hoeveelheid lactose, in de orde van enkele grammen, komt doorgaans voor asymptomatisch. Bovendien kunnen deze symptomen tot 48 uur na inname van lactose optreden. Het kan daarom lastig zijn om de oorzaak van de klachten te achterhalen. Bovendien zijn deze klinische symptomen afhankelijk van verschillende factoren, waaronder de dosis lactose, resterende lactase-expressie, gelijktijdige inname van andere voedselcomponenten, darmtransittijd en samenstelling van de darmmicrobiota.

Of het nu gaat gedeeltelijke intolerantie (hypolactasie) Of ernstige intolerantie (alactasia), wordt consumptiemelk over het algemeen zeer slecht opgenomen in gevallen van intolerantie. Het is inderdaad het voedsel dat het rijkst is aan lactose, met een gemiddeld gehalte van 4,5 tot 5 g per 100 ml melk. Bovendien wordt malabsorptie beïnvloed door de stroomsnelheid van de arriverende lactose, hetzij als functie van de tijd, hetzij als functie van de hoeveelheid lactose. Op deze manier worden melkachtige vloeistoffen zeer slecht verdragen omdat ze snel de darmen bereiken, of het nu koemelk, geitenmelk of schapenmelk is.

Ondanks het feit dat populaire overtuigingen de neiging hebben te zeggen dat geiten- en schapenmelk beter worden verdragen, is er nog steeds geen sprake van geen wetenschappelijke consensus hier duidelijk over. Overtuigingen hebben in feite betrekking op hun iets lagere lactosegehalte (4,2 g lactose voor geiten en 4,5 g voor schapen, vergeleken met 4,7 g voor koeien), maar ook op een vetzuurgehalte met een korte en middellange keten dat beter verteerbaar is dan lange keten vetzuren van koeien, die minder verteerbaar zijn. Er is echter nog geen onderzoek dat dit voordeel heeft bewezen.

Tenslotte wordt geschat dat de consumptie van meer dan 12 gram lactose (240 ml koemelk = een vol glas) niet tolereerbaar is bij gedeeltelijke intolerantie. Het is dus mogelijk om koeien-, geiten- en schapenmelk te consumeren, maar dit moet beperkt blijven. In geval van ernstige intolerantie moet het drinken van melk echter volledig van het dieet worden uitgesloten.

Wij raden u aan:

• melk te vermijden met een lege maag en in grote hoeveelheden, omdat melk beter wordt verdragen als het wordt geconsumeerd met ander vast voedsel (chocolade, vezelrijk voedsel). Het consumeren van lactose met vast voedsel dat rijk is aan vezels verbetert de lactosetolerantie. Deze vezels, en in het bijzonder prebiotica, lijken over het algemeen een positieve relatie te hebben met de darmmicrobiota van mensen met lactose-intolerantie.

• consumeren maximaal 240 ml melk in drank per dag (een vol glas), wat de gemiddelde inhoud is die door hypolactasische patiënten wordt verdragen.

• magere melk beperken, begunstigen volle melk of halfvolle bij gedeeltelijke intolerantie, omdat het rijker is aan lipiden en daardoor beter verdragen wordt via a langzamere maaglediging. Omdat de malabsorptie wordt beïnvloed door een snelle stroom lactose die binnenkomt, zullen lipiden deze stroom helpen vertragen door de maaglediging te vertragen.

• in geval van matige intolerantie en nadat de symptomen verdwenen zijn, is dit mogelijk test en verhoog de lactose-inname van 5 gram tot 5 gram (van 100 ml naar 100 ml melk) om te proberen het opnieuw in te voeren. Melk blijft inderdaad een primaire bron van calcium, en lactose een interessante bron van galactose voor zuigelingen.

• om dit verbruik af te wisselen of te vervangen plantaardige drankjes met als doel een bepaalde levensstijlgewoonte (ontbijtkom) te behouden, in afwachting van de geleidelijke herstijging van lactose bij gedeeltelijke intolerantie.

Yoghurt wordt over het algemeen zeer goed verdragen. In feite bezitten ze bijna een miljard melkbacteriën hun eigen lactase, waardoor lactose direct in de darmen kan worden verteerd. Dit veroorzaakt dus geen fermentatie en dus symptomen van intolerantie. Bovendien induceren ze, in tegenstelling tot magere melk langzamere maaglediging en worden dus beter verdragen.

Wij raden u aan:

• om uw tolerantie voor yoghurt te testen, omdat uit onderzoek is gebleken dat u bij gedeeltelijke intolerantie 2 yoghurt per dag kunt verdragen.

• om, indien mogelijk, eenmaal per dag een natuurlijke yoghurt te consumeren vanwege de calciuminname. Bovendien helpt het de darmflora weer in balans te brengen dankzij de melkbacteriën die het bevat.

Gemiddeld bevat kwark ongeveer 3 g lactose per pot van 125 g, en kefir 3,58 g lactose per 100 g. Ze worden echter over het algemeen zeer goed verdragen. Net als yoghurt bevatten kwark en kefir namelijk melkbacteriën met hun eigen lactase, wat een optimale vertering van lactose mogelijk maakt.

Wij raden u aan:

• om uw tolerantie voor kwark te testen, als tussendoortje of aan het eind van een maaltijd.

• om het bij voorkeur te consumeren met vast voedsel om de tolerantie verder te vergemakkelijken.

• Als cottage cheese symptomen van intolerantie veroorzaakt, verdient het de voorkeur deze te verwijderen en de tolerantie opnieuw te testen nadat de symptomen zijn verdwenen. Om dit te doen, verhogen we geleidelijk het gewicht: 20 g fromage blanc, dan 40 g, dan 60 g, enz.

De meeste van deze kazen worden zeer goed opgenomen omdat ze dat niet doen bevatten geen lactose, of zelfs heel weinig en in sporenhoeveelheden. Het is daarom mogelijk om ze in kleine hoeveelheden te consumeren.

Wij raden u aan:

• om de volgende lactosearme kazen te kiezen: emmentaler, gruyère, parmezaanse kaas, camembert, brie, tomme, comté.

• consumeren maximaal 30 gram kaas per dag (ongeveer 1 portie), gebaseerd op ANSES-aanbevelingen.

• Als deze kazen symptomen van intolerantie veroorzaken, verdient het de voorkeur om ze te verwijderen en hun tolerantie opnieuw te testen nadat de symptomen verdwenen zijn. Om dit te doen, verhogen we geleidelijk het gewicht: 10 g kaas, dan 20 g en dan 30 g.

Deze kazen zijn behoorlijk rijk aan lactose, met gemiddeld tussen de 2,5 en 4,1 gram lactose per 100 gram eindproduct. De geconsumeerde doses zijn echter regelmatig laag en worden over het algemeen geconsumeerd met brood, een vast voedsel dat de lactosetolerantie verbetert. Tenslotte bevatten verse kazen, net als yoghurt en kwark, talloze melkbacteriën die lactose verteren.

Wij raden u aan:

• om uw tolerantie voor verse kazen te testen: kwark (Saint-Môret®, Philadelphia®, ongeveer 3,5 g lactose per 100 g), faisselle (3,6 g lactose), petit-suisse (3 g lactose).

• deze verse kazen te consumeren met brood en, indien mogelijk, vezelrijk volkorenbrood.

• Als deze kazen symptomen van intolerantie veroorzaken, verdient het de voorkeur om ze te verwijderen en hun tolerantie opnieuw te testen nadat de symptomen verdwenen zijn. Om dit te doen, verhogen we geleidelijk het gewicht: 10 g kaas, dan 20 g en dan 30 g.

Smeltkazen (gruyèrecrème, aperitiefblokjes, Kiri®), evenals mascarpone, ricotta en bush, zijn kazen die behoorlijk rijk zijn aan lactose. Sterker nog, ze bevatten gemiddeld tussen de 2 en 5 gram lactose per 100 gram kaas. Op deze manier kunnen ze een bron van intolerantie zijn. Ze worden echter getolereerd als we ons baseren op de aanbevelingen van maximaal 30 g kaas per dag vastgesteld door ANSES (Nationaal Agentschap voor Voedsel-, Milieu- en Arbeidsveiligheid). Bovendien kunnen deze voedingsmiddelen worden geconsumeerd met vast voedsel of voedsel dat rijk is aan vezels, zoals brood of hartige recepten, waardoor hun tolerantie wordt geoptimaliseerd.

Wij raden u aan:

• van test je tolerantie met smeltkaas en vermijd excessen: gruyèrecrème, Kiri®, aperitiefblokjes, Meaux briecrème, Société Crème®.

• om de doses te splitsen als deze worden geconsumeerd, om te voorkomen dat u te veel lactose in één keer binnenkrijgt.

• consumeren maximaal 30 gram van mascarpone (4 g lactose per 100 g), ricotta (2,25 g lactose) of bush (4,3 g lactose) per dag.

• om deze kazen mee te consumeren vast of vezelrijk voedsel om hun tolerantie te verbeteren (brood, volkorenbrood, pasta, volkorenpasta, enz.).

• Als deze kazen symptomen van intolerantie veroorzaken, verdient het de voorkeur om ze te verwijderen en hun tolerantie opnieuw te testen nadat de symptomen verdwenen zijn. Om dit te doen, verhogen we geleidelijk het gewicht: 10 g kaas, dan 20 g en dan 30 g.

Boter en crème fraîche zijn vetten die lactose bevatten (0,83 g lactose per 100 g boter, 2,65 g lactose per 100 g crème fraîche). Nogmaals, ze zijn aanvaardbaar omdat hun hoeveelheid lactose vrij laag is in vergelijking met de hoeveelheid geconsumeerd eindproduct. In feite liggen de gemiddelde porties boter rond 10 tot 20 g per maaltijd, en de porties crème fraîche eromheen 30 tot 40 gram per maaltijd.

Wij raden u aan:

• maximaal 30 g boter en 50 g crème fraîche per dag te consumeren, waarbij u de voorkeur geeft kook- en kruidenoliën die geen lactose bevatten: koolzaadolie, olijfolie, camelina-olie, walnootolie, lijnolie.

Lactose is zeer aanwezig in de voedingsindustrie en vooral in bereide maaltijden sauzen en dressings. Het kan ook worden verborgen in margarine, vleeswaren, koekjes of zelfs chocolaatjes. Het lactosegehalte kan echter vrij laag zijn en daarom kan het worden verdragen.

Wij raden u aan:

• van lees etiketten de volgende industriële producten: taarten, ijs, rijstepap, room, vlaai, bepaalde dranken, kant-en-klaarmaaltijden, sauzen, melkchocolade en witte chocolade.

• om uw consumptie van industriële bereidingen die melk bevatten, zoals gebak en gebak, te testen en, indien nodig, te beperken.

• het verwezenlijken ervan te bevorderen zelfgemaakte gerechten. In feite hebben industriële producten geen gunstige effecten op de gezondheid, maar eerder op de levensstijl en smaak.

• als deze preparaten symptomen van intolerantie veroorzaken, verdient het de voorkeur deze te verwijderen en de tolerantie opnieuw te testen nadat de symptomen verdwenen zijn.

Alactasia wordt gekenmerkt door het onvermogen van het lichaam om lactase te synthetiserenDaarom wordt het gedefinieerd als ernstige intolerantie of ‘echte intolerantie’. Op medisch vlak verwijst lactose-intolerantie eerder naar alactasie, en niet naar hypolactasie. In dit scenario wordt geen enkele bron van lactose getolereerd en dit leidt tot ernstige diarree die snel leidt tot uitdroging. Dit laatste leidt tot ondervoeding en kan tot de dood leiden. Het is daarom essentieel om lactose te vermijden, en het zal onmogelijk zijn om het opnieuw in het dieet op te nemen. De behandeling van alactatische patiënten is daarom essentieel en is gebaseerd op de volgende principes:

• Medische monitoring om deze intolerantie op te sporen. De arts zal een ademhalingstest bestellen met meting van uitgeademde waterstof om de diagnose van lactose-intolerantie van het alactase-type al dan niet vast te stellen.

• Essentiële voedingsmonitoring met een diëtist-voedingsdeskundige of een voedingsdeskundige.

• Voedingseducatie over lactose, lactosebronnen en voedseletiketten.

• Uitsluiting van alle bronnen van lactose : melk, kazen, yoghurt, boter, crèmes, industriële bereidingen, industriële melkproducten (melkchocolade, melkkoekjes, enz.).

Tegenwoordig zijn er door de agrovoedingsindustrie grote inspanningen geleverd om een ​​breed scala aan producten aan te bieden lactosevrije producten. Daarom zien consumenten lactosevrije melk (Gallia Expert Digital plus baby, Matin Léger), lactosevrije yoghurt en lactosevrije kazen in de schappen verschijnen. Op deze manier is er, in tegenstelling tot het voorgaande decennium, vrijwel geen sprake van ontbering. Er zijn echter geen voorschriften over de maximale inhoud voor een ‘lactosevrij’-label. Uit onderzoek naar bepaalde lactosevrije producten is echter gebleken dat het lactosegehalte gemiddeld wordt geschat op 10 ppm (parts per million = 10 mg/L). Deze producten worden dus zeer goed verdragen in gevallen van hypolactasie, maar niet bij totale alactasie.

Consumenten zijn ook getuige geweest van de opkomst van plantaardige drankjes met dezelfde textuur als melk (groentedranken gemaakt van soja, amandelen, spelt, enz.). Plantaardige dranken, die ten onrechte ‘plantaardige melk’ worden genoemd, hebben niet hetzelfde voedingswaarden dan dierlijke melk, hoewel de textuur en smaak vergelijkbaar zijn. Toch kan het verstandig zijn om richting deze plantaardige dranken te gaan om zo een bepaalde levensstijl rond melk (ontbijtkom) te behouden, ondanks een veel lager calciumgehalte dan dierlijke melk. Deze laatste worden over het algemeen gemaakt van soja, amandelen, spelt of zelfs rijst, en dat is verstandig variëren de bronnen. Op deze manier kunnen ze een interessante vervanging zijn voor mensen die lactose-intolerant zijn, omdat hun gehalte aan deze disacharide nul is.

Daarom wordt aanbevolen om, als onderdeel van de uitsluiting van zuivelproducten, dit te verstrekken voedselbronnen van calcium om de potentiële tekorten in verband met deze uitsluiting te compenseren. Daarom verdient het de voorkeur om naar toe te gaan mineraalwater rijk aan calcium zoals Hépar (549 mg/L), Courmayeur (576 mg/L) of Contrex (468 mg/L). Op het gebied van voeding is het raadzaam om uw inname hiervan te optimaliseren vlees (vooral witte pudding), vissen (sardines specifiek met hun botten) en eieren, dit zijn dierlijke producten die rijk zijn aan calcium. DE groene groente zijn ook een meer dan redelijke bron in termen van calcium, met name spinazie (240 mg calcium per 100 g), rauwe waterkers (101 mg) en de meeste kool (gemiddeld 50 mg). Tenslotte zijn bepaalde oliehoudende zaden rijk aan calcium, zoals sesamzaad (962 mg calcium per 100 g), amandelen met schil (260 mg) en chiazaad (631 mg). Bovendien kan het, zelfs als de gewichten vrij laag zijn, verstandig zijn om te kiezen voor specerijen en aromatische kruiden die rijk zijn aan calcium: bonenkruid (2130 mg calcium per 100 g bonenkruid), kaneel (1000 mg calcium), komijnzaad (931 mg calcium) en curry (525 mg calcium).

Nee, dat is niet relevant. Het mag alleen worden aangepast aan degenen die het nodig hebben en dus aan mensen met een ernstige lactose-intolerantie (alactasia). Zelfs in gevallen van matige intolerantie (hypolactasie) wordt het zelfs aanbevolen om zuivelproducten opnieuw te introduceren. Anders is het essentieel om ervoor te zorgen dat u aan uw calciumbehoeften voldoet via andere bronnen of indien nodig via suppletie.

Lactose is namelijk alleen aanwezig in zuivelproducten, die de belangrijkste bron van calcium zijn. in ons westerse voedselmodel. Het is waar dat bepaalde voedingsmiddelen rijker zijn aan calcium dan zuivelproducten, met name bakpoeder (8960 mg per 100 g), aromatische kruiden en specerijen. Deze voedingsmiddelen worden echter geconsumeerd in te kleine hoeveelheid in voedsel om in onze behoeften te voorzien. Met een vol glas melk (284 g calcium) en een portie kaas van 30 g (gemiddeld 170 g calcium) kunnen bijna half (454 g calcium) van de dagelijkse calciumbehoefte. Deze laatste worden door ANSES geschat op 1000 mg per dag vóór de leeftijd van 25 jaar en op 950 mg per dag na de leeftijd van 25 jaar. Het is echter belangrijk om te weten dat plantaardig calcium over het algemeen net zo goed of beter wordt opgenomen dan calcium uit zuivel. Volgens bepaalde bronnen wordt calcium uit zuivelproducten voor ongeveer 32% opgenomen, terwijl dit voor bepaalde planten zoals Chinese kool, broccoli en boerenkool ongeveer 50 tot 60% is. Op deze manier kan, ook al blijven zuivelproducten een belangrijke bron van calcium in het moderne dieet, de consumptie ervan worden begeleid of vervangen (afhankelijk van het dieet) door equivalenten die rijk zijn aan calcium om aan de dagelijkse behoeften te voldoen.

Op deze manier kan het volgen van een lactosevrij dieet risico's met zich meebrengen op een tekort of zelfs een tekort aan calcium, wat dramatisch zou zijn voor de gezondheid van botten, spieren en zenuwen. Calcium is inderdaad een van de belangrijkste mineralen in het lichaam, zo niet het belangrijkste. De belangrijkste rollen zijn als volgt:

• Botmineralisatie : het vormt het raamwerk van het bot met fosfor. Voor botvernieuwing is bij volwassenen 700 mg calciumion Ca2+ per dag nodig.

• Zenuwstelsel : het maakt de afgifte van neurotransmitters mogelijk.

• Spiercontractie : het bindt zich aan moleculen genaamd troponine en tropomyosine, het verandert dus zijn conformatie, waardoor de bindingsplaats voor myosine vrijkomt. Dit laatste is een fundamenteel eiwit in spiercontractiemechanismen.

De belangrijkste gevolgen van een calciumtekort of tekort zijn als volgt:

• Tremoren, krampen, tetanie, hartritmestoornissen.

• Verminderde neuromusculaire prikkelbaarheid, groei en gewichtsvertraging.

• Botbreuken, osteoporose (gids voor osteoporose en dieet), osteomalacie, artrose (gids voor artrose en dieet), rachitis (botziekte gekenmerkt door “X”-vormige benen).

De tolerantiedrempel wordt geschat op ongeveer 12 g lactose per dag.

Ontbijt :

• Koffie of thee of bakje lactosevrije melk
• Broodtoost met boter
• Een of twee clementines

Lunch :

• Venkelsalade met koolzaadolie
• Gebakken witte pudding
• Couscous met groenten
• Natuurlijke yoghurt

Snack :

• Muesli of havermout
• Hüttenkäse
• Een banaan

Diner :

• Selderij mayonaise
• Bolognese pasta met wortelen
• Chocolade mousse

Het lactaseniveau is nul, er is dus geen sprake van lactosetolerantie. De uitsluiting van voedingsmiddelen die lactose bevatten is onvermijdelijk (melk, kaas, yoghurt, boter, industriële bereidingen die melkpoeder of volle melk bevatten, enz.).

Ontbijt :

• Koffie of thee of kom amandelgroentedrank
• Ontbijtgranen
• Een abrikoos

Lunch :

• Asperges
• Gebakken sardientjes
• Quinoa
• Spinazie
• Een appel

Snack :

• Een paar amandelen met schil
• Broodjes met vijgenjam

Diner :

• Tomaten in koolzaadolie
• Huisgemaakte groene koolsoep
• Aardappelomelet zonder melk
• Wat aardbeien

• Laat u volgen door een arts en een diëtist-voedingsdeskundige in geval van echte intolerantie. Dit dieet moet alle sporen van lactose uit het dieet verwijderen, dus het is verstandig om hulp te zoeken bij een gezondheidsdeskundige. Daarnaast wordt aanbevolen om een ​​ademhalingstest uit te voeren met meting van uitgeademde waterstof om al dan niet lactose-intolerantie op te sporen. In ieder geval is het het beste om dat niet te doen sluit voedingsmiddelen die lactose bevatten niet uit van het dieet als de diagnose van intolerantie niet is gesteld.

• Altijd onder toezicht van een arts of diëtist-voedingsdeskundige en bij gedeeltelijke intolerantie is het mogelijk om uw tolerantiedrempel te schatten volgens een 3-fasenprotocol. De eerste fase het vermijden van zuivelproducten duurt twee weken en helpt de symptomen te verminderen. Vervolgens bestaat de tweede fase van het tolerantieonderzoek uit het geleidelijk verhogen van de hoeveelheden lactose identificeer de drempel voor het veroorzaken van symptomen. Tenslotte is de derde fase van het maken van de transitie naar een permanent dieet met geteste en goed verdragen voedingsmiddelen.

• Het is ook belangrijk om voldoen aan uw vitamine D-behoeften dat actief deelneemt aan de darmabsorptie en de fixatie van calcium op de botten. Daarnaast is het aan te raden om een dagelijkse fysieke activiteit ongeveer 15 tot 30 minuten om dit te doen bevorderen de botsynthese.

• Bij gedeeltelijke intolerantie lijkt dat wel het geval voedingssupplementen rijk aan lactase kan helpen de lactosetolerantiedrempel te verhogen. Dit zou spijsverteringsstoornissen helpen voorkomen die worden veroorzaakt in het geval van een “discrepantie”. Aarzel niet om dit met uw arts te bespreken.

• Een te zuur dieet (rood vlees, kaas, ontbijtgranen) verhoogt het risico op calcium in de urine lekken. Om dit fenomeen te beperken, wordt aanbevolen om overmatige verzurende voedingsmiddelen te vermijden en de consumptie ervan te combineren met alkaliserende voedingsmiddelen (groenten, kruiden, fruit).